อินเดียเรียนรู้วิธีอ่านคำอธิบายภาพได้อย่างไร

(SeaPRwire) –   ในอินเดีย โรงภาพยนตร์ใช้ภาษาที่หลากหลาย “การไม่ได้ดูหนังของ Satyajit Ray” ผู้กำกับในตำนานชาวญี่ปุ่นกล่าวไว้ครั้งหนึ่งว่า “ก็เหมือนกับการใช้ชีวิตบนโลกนี้โดยไม่เคยได้เห็นดวงจันทร์และดวงอาทิตย์เลย” แต่ฉันรู้จักดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ของ Ray ก็เพราะเราพูดภาษาเดียวกัน ผู้สร้างภาพยนตร์ชาว Calcutta สร้างภาพยนตร์ส่วนใหญ่ของเขาเป็นภาษาเบงกอล และการเติบโตในครอบครัวชาวเบงกอล ฉันไม่จำเป็นต้องใช้คำบรรยายเพื่อทำความเข้าใจ หรือ มันเหมือนกับการมาจาก Liverpool และเรียนรู้เกี่ยวกับ Ray เป็นของ “พวกเรา” ในทำนองเดียวกัน เพื่อน ๆ จาก Kerala ก็เติบโตมากับการยกย่องปรมาจารย์ภาษา Malayalam เช่น และ เราต่างห่างเหินจากภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ของกันและกันด้วยข้อจำกัดในการเข้าถึง คำบรรยายที่แย่มาก และความแตกต่างทางภาษา

การแพร่ระบาดของ COVID-19 วิธีที่อินเดียรับชมภาพยนตร์ อุตสาหกรรมภาพยนตร์ฮินดีที่มีสำนักงานใหญ่อยู่ใน Mumbai ซึ่งเดิมเรียกว่า Bombay จึงได้ชื่อว่า “Bollywood” กำลังจะสูญสิ้นการยึดครอง ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา ภาพยนตร์และดาราจากรัฐทางตอนใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง และอุตสาหกรรมภาพยนตร์ภาษามลายาลัมซึ่งไม่ห่างไกลกันมากนัก ได้เข้ามาครองบังเหียนทางการค้าและการวิจารณ์ พวกเขาคือคนที่เป็นที่พูดถึง มีแรงขับเคลื่อน และพูดตรงไปตรงมาว่า โดยปกติแล้วจะเป็นภาพยนตร์ที่ดีกว่า ในขณะนี้ ภาพยนตร์ฮินดีดูเหมือนจะกำลังสังเกตการณ์ เลียนแบบ และถูกกล่อมเกลา

ตามธรรมเนียมแล้ว ช่องโทรทัศน์ของอินเดียจะแบ่งออกเป็นช่องระดับชาติและระดับภูมิภาค โดยคำหลังยังใช้สำหรับช่องที่ออกอากาศทั่วอินเดีย แต่เป็นคนละภาษา ช่องระดับชาติออกอากาศเป็นภาษาฮินดีและภาษาอังกฤษ และบางครั้งก็ฉายภาพยนตร์ภูมิภาคที่มีคำบรรยายภาษาอังกฤษขั้นพื้นฐาน ด้วยเหตุนี้ ผู้ชมจึงมักจะอยู่ในช่องของตนเองมานานแล้ว การถือกำเนิดขึ้นของโทรทัศน์สตรีมมิงในช่วงทศวรรษ 2000 และ 2010 ทำให้แพลตฟอร์มต่างๆ สามารถนำเอาคลังภาพยนตร์ที่มีอยู่แล้วมาปรับปรุงและนำเสนอให้ดีขึ้นได้สูงสุด รวมถึงให้คำบรรยายที่ดีกว่าในหลายๆ ภาษา เพื่อหาผู้ชมเพิ่มขึ้น แต่จังหวะเริ่มเร่งตัวขึ้นอย่างมากในปี 2020

“เมื่อคุณก้าวข้ามกำแพงคำบรรยายความสูงหนึ่งนิ้ว คุณจะได้รู้จักภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมมากมาย” กล่าวในเดือนมกราคมปีนั้น ขณะรับรางวัล ลูกโลกทองคำ จาก ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา การระบาดใหญ่ ชาวอินเดียถูกกักบริเวณอยู่ที่บ้านตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงพฤษภาคมในการปิดเมืองทั่วประเทศ ด้วยการปิดโรงภาพยนตร์จนถึง และไม่มีการถ่ายทำคอนเทนต์ใหม่ ผู้ชมจึงเบื่อหน่ายการฉายซ้ำและกระสับกระส่ายที่จะรออะไรใหม่ๆ ซึ่งพวกเขาก็ค้นพบในไม่ช้าว่ามีอยู่แล้ว

คนนอกมักจะเข้าใจผิดว่าภาพยนตร์อินเดียเป็น “Bollywood” ซึ่งเป็นเรื่องราวการเต้นและร้องเพลงแบบเดียวกัน แต่จากภาพยนตร์ประมาณ 2,000 เรื่องที่สร้างในอินเดียทุกปี มีน้อยกว่าหนึ่งในสี่ที่เป็นภาษาฮินดูสถานี ซึ่งเป็นภาษาผสมฮินดีและอูรดูที่พูดกันในหลายพื้นที่ทางตอนเหนือของอินเดีย มี “-woods” อื่นๆ อุตสาหกรรมภาพยนตร์ภาษามลายาลัมเรียกว่า อุตสาหกรรมภาพยนตร์ภาษากันนาดา อุตสาหกรรมภาพยนตร์ภาษาทมิฬ และอุตสาหกรรมภาพยนตร์ภาษาเตลูกูและเบงกอลต่างก็อ้างสิทธิ์เหนือชื่อเล่น

ชาวอินเดียคับแคบมานานแล้ว แทนที่จะดูหนังในภาษาที่เราไม่รู้จัก เราจะนำมาสร้างใหม่แทนนั้น ภาพยนตร์โรแมนติก คอเมดี้ และแอ็กชันที่ประสบความสำเร็จทางการค้า ได้รับการสร้างขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นภาษาอินเดียอื่นๆ มาหลายทศวรรษ โดยแต่ละรุ่นปกจะเพิ่มความเฉพาะเจาะจงทางวัฒนธรรมและรสชาติท้องถิ่น แต่ชาวอินเดียเริ่มละทิ้งความชอบในการสร้างซ้ำเมื่อมีการเปิดตัวภาพยนตร์ที่มีคำบรรยายที่ดีกว่า ผู้ชมในเดลีสามารถหันไปดูภาพยนตร์ภาษามลายาลัมและมหาราษฏร์เพื่อเกาความต้องการของอาร์ตเฮาส์ และภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ภาษาทมิฬและเตลูกูสำหรับประสบการณ์การหลบหนีแบบเก่า ชาวอินเดียจำนวนมากก็หันเหจากละครประจำวันไปจนถึง และ

รสนิยมของประเทศเปลี่ยนแปลงไป หรืออาจดูเหมือนเช่นนั้น ผู้ชมที่บ้านเริ่มต้องการเนื้อหาที่น่าสนใจมากขึ้น ในขณะที่ผู้สร้างภาพยนตร์และนักแสดงที่เป็นที่รู้จักในรัฐของตนเริ่มได้รับความนิยมในระดับประเทศ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผู้ชมจะรอบคอบมากขึ้นกับสิ่งที่รับชมที่บ้าน แต่ในขณะเดียวกันก็ แม้ว่าจะมีการฉีดวัคซีน COVID แล้วในปี 2021 แต่ผู้ชมก็ยังระมัดระวังที่จะกลับไปที่โรงภาพยนตร์ ในปี 2022 พวกเขาหิวโหย พวกเขาโหยหาสิ่งที่ใหญ่กว่าทีวีของตนเอง ปรากฏการณ์ที่พวกเขาสามารถแบ่งปันกันได้ในแบบรวมหมู่ นี่คือตอนที่ มหากาพย์ภาษาเตลูกูออกฉาย นี่คือมาตราส่วน นี่คือแอ็กชัน นี่คือการปรับปรุงประวัติศาสตร์ของฝ่ายขวาแบบเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งนำเสนอในรูปแบบของละครสัตว์ขนาดใหญ่สามวงเป็นครั้งแรก อินเดีย เพื่อรับชมภาพยนตร์เตลูกู

ภาพยนตร์อินเดียเป็นที่ต้องการของดารามาโดยตลอด โดยวางนักแสดงยอดนิยมส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย บนแท่น และปฏิบัติต่อภาพยนตร์ที่เป็นตัวหลักของเต็นท์เหมือนงานเทศกาล นี่คือประเทศที่มีการสร้างวิหารจริงเพื่อเป็นเกียรติแก่นักแสดง เช่น มีการสร้างสำหรับดาราภาพยนตร์ภาษาทมิฬ เป็นต้น และสำหรับดาราภาพยนตร์ภาษามลายาลัม ใน Kolkata แต่เพิ่งมีผู้ศรัทธาข้ามขอบเขต

จุดประกายภาพยนตร์ภาษาทมิฬและเตลูกูจำนวนหนึ่งที่บ็อกซ์ออฟฟิศ ซึ่งนำไปสู่คำศัพท์ใหม่ว่า “ทั่วอินเดีย” ที่ได้ผลลัพธ์ที่ดีในหมู่ผู้ชม (และชาวอินเดียโพ้นทะเล) เหล่านี้เป็นภาพยนตร์ที่ดังที่มีเสียงดังและความรุนแรงมากมาย ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่นับถือนักแสดงอย่างแท้จริงและไม่ทิ้งพื้นที่ไว้สำหรับความละเอียดอ่อน ภาพยนตร์ทั่วอินเดียที่โด่งดัง ได้แก่ : Chapter 1 และ Chapter 2, : The Rise และ เป็นประเภทของภาพยนตร์ที่ภาพยนตร์ฮินดีทิ้งไว้ข้างหลังในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 โดยผู้สร้างภาพยนตร์ที่ได้สูตรภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์มาแล้วได้ทำเพียงแค่ฉลาดขึ้นมากเท่านั้น พร้อมด้วยการออกแบบเสียงที่ทำให้ห้องฉายสั่นสะเทือน ภาพยนตร์ฮินดีกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อติดตามปริมาณ

การเปลี่ยนแป